تا نبض خیس احساس

بعد از گذشت چهارسال و نیم از ترک خانه ی کودکی ام و سالی یکی دوبار رفتن به آنجا برای تجدید خاطرات؛ تقریبا میتوانم با اطمینان خاطر بگویم من هرگز از آن دسته آدمها نبودم که سالها زندگی در خانه هایی لوکس و گران را به خانه هایی با دیوارهای کاهگلی و حیاط دار که گلدان های شمعدانی دور تا دور حوض فیروزه ای اش را احاطه کرده و آفتاب ظهرگاهی از پشت شیشه های رنگی به روی گلهای سرخ فرشهایش میتابد ترجیح بدهم
من حتی میدانم هنوز انبار آن خانه که پر بود از جهازهای شگفت انگیز مادرم و کتاب های بی شمار پدرم؛ بخشی شیرین از کودکیِ من را درون یکی از کارتن هایش نگه داشته است

هَستی و حیات به ما یاد میدهند برای بدست آوردن خیلی چیزها باید خیلی چیزها را از دست داد اما گاهی آدم در فریبِ دست و پا گیر خرده ریزهای زندگی که قرار میگیرد مدام احساس میکند همه چیز درست است و همان است که باید باشد!
من هم همیشه برای بُریدن از آنچه در میانه و بطنش زیسته بودم آماده نبودم. مثل بریدن از جدول های سبز عریضی که در مسیر خانه کشیده شده بود؛ به درختان انبوهِ روی کوه که تهِ کوچه از دوردست ها پیدا بود‌ یا حتی به تک چراق تیر برقی که در کوچه حضور داشت و در دیواره اش نقاشیِ بچه های کوچه با گچ و زغال را گنجانده بود.
سالها مثل آدم هایی زندگی کردم که هزاران چیز با ارزش دارند
البته با ارزش که میگویم به معنای ارزش مادی شان نیست! به معنای ارزش معنوی شان است.
مثلا نمونه اش انگشتر شیشه ایِ آبی رنگی است که ده یازده سالِ پیش پدرم در بندر کناره از یک دستفروش برایم خرید و خیلی با ارزش بود و هنوز هم هست
همیشه همه ی آن چیزهارا در هزار پستوی خانه پنهان کرده بودم. همیشه این را میدانم که در نظرگاه خیلی افراد ممکن است آن چیزها ساده و مسخره بیاید اما تنها خودم میدانم هرکدامشان چقدر ارزش دارند. آن هم درست وقتی که زندگی تمام تلاشش را میکرد تا با روزمرگی؛ خاطراتم را جدا سازد؛ من با جمع آوری همین نشانه های کوچک و ساده از کودکی تا جوانی سالها جلویش سخت ایستادم تا نتواند لحظه ای خاطراتم را از دلم جدا کند.
به زندگی نشان دهید اگر او قوی است شما هم قوی اید. مهم نیست از زندگی قوی تر هستید یا نه مهم این است در مقابل قدرتش؛ قدرتی حداقل برابر داشته باشید.